გივი მარგველაშვილის ამ წიგნში „კოლხეთი“ მთელი უძველესი საქართველოს სიმბოლოა, ხოლო „კოლხოზი“ – მთელი საბჭოთა კავშირისა და მისი ნაწილის – საბჭოთა საქართველოსი.

ამ ტექსტს ჰყავს ისეთი არსებები, რომლებიც გადაწყვეტენ: მედეა თან გააცოცხლონ, თან გაამხიარულონ და თან დაარწმუნონ, რომ ისტორიულად მას არ მოუკლავს თავისი შვილები, ისინი ბერძნებმა დახოცეს და დედას – უცხო ტომის ქალს – დააბრალეს. ვინ შეიძლება იყვნენ ეს არსებები, რომლებიც ქვაში სამუდამოდ გაჩერებულ მწუხარებას უმხედრდებიან? ესენი ორნი არიან: ერთი რეალური ადამიანია – ამ ავტოგრაფიული ტექსტის ავტორი – ვაკუში, მეორე კი — ირეალური: მისი ტექსტური ორეული – პერსონაჟი ვაკუში. ესე იგი, ვაკუში N1 და ვაკუში N2...

და ჩვენ დავინახავთ, როგორ აცეკვდება მედეა თავის კვარცხლბეკზე...