"გია რაზმაძის, ვატო წერეთლისა და ირაკლი ლომოურის მოთხრობა „გზა“ პერმაკულტურის და ნატურალური სოფლის მეურნეობის ფილოსოფიისა და ტექნოლოგიის სახელმძღვანელო წიგნია. თუმცა, მეტაფორულად თუ ვიტყვით, წიგნი კი არა გზამკვლევი, - უფრო სწორად, თავადაა გზა, - რომელიც დიალოგური თხრობის ერთი მონაკვეთიდან მეორეზე გადასვლით, ბილ მოლისონის „პერმაკულტურის“ და მასანობუ ფუკუოუკას „ნატურალური სოფლის მეურნეობის“ განვითარების ეტაპებს მიჰყვება და, საბოლოოდ, ამ სისტემათა პრინციპით შექმნილ „ტყე–ბაღში“ გტოვებს. მოთხრობა ორი ადამიანის დიალოგია, ‘ექსპერტისა’ და ‘სკეპტიკოსის’ ჭიდილია. პერმაკულტურის და „ჩალის ღერის რევოლუციის“ პრაქტიკოსი მგზავრი ცდილობს ქალაქში საშოვარზე ჩამოსული მძღოლი ალტერნატიული სოფლის მეურნეობის მნიშვნელობაზე დააფიქროს. მძღოლისა და მგზავრის დიალოგში ბუნებისადმი ნდობის, წინაპრების ცოდნის გახსენებისა და გადააზრების, მიწის კულტივირების ტექნიკების უარყოფისა და ბუნებრივი დიზაინის შექმნის იდეები ხილულ ფორმებს იძენს.

მოთხობა „გზა“ ცოდნის მიწოდების კულტურული ფორმაა, რომელიც კულტურის შექმნის ფორმად კულტივირებას არ განიხილავს, და არც ცოდნას აქცევს განმანათლებლის იარაღად. კამათში ჭეშმარიტების პოვნის პრინციპით მოთხრობა მეცნიერულ მეთოდოლოგიას მხატვრული ენით ხსნის" - ლალი პერტენავა