თურმე ნამდვილი სიყვარული კაცს შეიძლება მაშინ დაატყდეს თავს, როცა საუკეთესო წლები უკვე ჩავლილი ჰგონია; როცა ჰგონია, რომ ცხოვრება მხოლოდ ძარცვავდა ღირსებისა და შინაგანი სილამაზისაგან და ახლა უკვე შეუძლებელია, ვინმეს მართლა უყვარდეს. მაგრამ ის თურმე თავდავიწყებით უყვართ... და უყვარს მასზე ბევრად უმცროს ახალგაზრდა ქალს - ბავშვურს, ლამაზსა და შემაშინებლად თვითმყოფადს. და ამას ნაწარმოების მთავარი გმირი - ორმოცდაორი წლის მამაკაცი - მოულოდნელად იგებს, იგებს მაშინ, როცა თურმე ცოტა დროღაა დარჩენილი ბედნიერებისათვის... მხურვალე სიყვარული, რომელიც სულ ორი ღამე და ერთი დღე გაგრძელდა, მამაკაცის ხელახლა დაბადებას იწვევს... მცირე რომანი „ამბრნი, უმბრნი და არაბნი“ უკვე სამ ათეულ წელზე მეტია, ლამის ყოველ ხუთ წელში გამოდის (ოფიციალურად და არაოფიციალურად), ანუ მასზე მოთხოვნა არ კლებულობს რომანტიზმისაგან ისე გაძარცულ დროშიც კი, როგორიც ჩვენია. - ნაირა გელაშვილი